Bermula di hari pertama kami melaksanakan tugas rasmi pada
Jun 1959, setiap satu dollar yang kami terima sebagai
hasil negara direkodkan dalam akaun dengan betul. Kami
juga menentukan setiap dolar itu akan mendatangkan faedah
kepada setiap insan di akar umbi dengan nilainya tetap
setara satu dolar tanpa ada sebahagian darinya yang disauk
dalam perjalanan merapati sasarannya. Di tahap awal lagi
kami telah memberikan perhatian untuk menangani masalah
yang timbul daripada discretionary powers (kuasa yang
bergantung kepada kebijaksanaan), untuk mengelakkan
sebarang salah laku disebabkan kuasa yang samar tercetus darinya . Sekaligus kami berupaya menentukan cara dan
kaedah untuk mengikis masalah itu sehingga mampu
menyingkirkan kemudahan pengamalnya.
Ada satu agensi khas yang dipertugaskan menghapuskan
rasuah. Ia diberi nama 'corrupt Practices Investigation
Bureau (CPIB) yang ditubuhkan oleh pihak British pada
tahun 1952. Tujuannya untuk membenteras korupsi, terutama
sekali di peringkat bawah dan juga pertengahan pasukan
polis, di kalangan pemeriksa (merinyu) kesihatan penjaja,
dan kumpulan bailif yang bertugas menyekat perilaku para
setinggan di atas tanah kerajaan. Merinyu ini berupaya
mengeluarkan saman ataupun berpaling ke arah lain untuk
menerima imbuhan yang berpadan.
Kami mengambil keputusan untuk memberikan perhatian
terhadap kumpulan jerung di kalangan atasan dan
mengarahkan CPIB untuk memberi fokus terhadap prioriti
ini. Kumpulan ikan sepat pula ditangani dengan cara
memudahkan lagi segala prosedur yang ada dan diperbaiki
dengan cara menerbitkan panduan bertulis yang jelas.
Tindakan ini termasuklah memansuhkan keperluan mengeluarkan
permit dan kelulusan dalam pelbagai bidang. Sambil kami menghadapi masalah dalam menjatuhkan hukuman ketika
pendakwaan, kami pun melakukan perubahan dalam perundangan
secara bertahap.
Pada 1960, kami telah merombak undang-undang pencegahan
rasuah dan telah memberi tafsiran yang lebih luas terhadap imbuhan untuk mengambil kira apa saja yang bernilai.
Pindaan in telah memberikan kuasa yang lebih luas kepada para penyiasat, termasuk penahanan dan pemeriksaan dan
penyelidikan ke atas akaun bank, buku simpanan sesiapa
yang disyaki itu termasuk isteri mereka, anak-anak dan
agen mereka. Tidak lagi menjadi satu masalah untuk
membuktikan bahawa insan yang menerima rasuah itu adalah
dalam satu kedudukan untuk menerimanya. Penguatkuasa
cukai pendapatan dimestikan memberi maklumat terhadap sesiapa yang disiasat. Undang-undang yang ada ketika itu
tidak mengambil kira pembabitan seseorang yang bersubahat
kerana ketiadaan bukti yang sah telah ditukarkan untuk
membolehkan hakim menerima pengakuan seorang yang
bersubahat.
Satu perubahan yang sungguh berkesan telah kami laksanakan
pada 1960. Ini memberikan kemudahan kepada mahkamah untuk
menerima sebarang bukti betapa seseorang yang dituduh itu telah hidup melebihi taraf keupayaannya ataupun mempunyai
harta yang tidak dapat dipadan dengan kemampuan pendapatan
bulanannya. Semua ini boleh dijadikan barang bukti bahawa
yang tertuduh itu telah menerima ataupun memperolehi
rasuah. Penekanan melaksanakan pembasmian rasuah ini dan
kuasa untuk menyiasat sesiapa sahaja termasuk setiap
menteri dan pegawai, pengarah CPIB yang bertugas di
Jabatan Perdana Menteri telah melaksanakan satu reputasi
yang sungguh berkesan untuk mendedahkan sesiapa sahaja
petualang amanah rakyat itu.
Pada tahun 1963, kami keluarkan undang-undang yang memastikan sesiapa sahaja yang diperlukan menjadi saksi
kepada CPIB, menghadirkan dirinya untuk memberikan
maklumat yang diperlukan. Pada 1989, denda maksimum kepada
sesuatu jenis korupsi telah dinaikkan daripada S$10,000
kepada S$100,000. Memberikan maklumat palsu ataupun
maklumat yang songsang kepada CPIB menjadi satu
kesalahan yang melibatkan hukum penjara dan denda sehingga
S$10,000. Mahkamah juga diberi kuasa merampas sebarang
faedah yang terbit daripada korupsi.
Korupsi pernah merupakan satu tindakan yang dirancang
secara besar-besaran di beberapa tempat tertentu. Pada
1971, CPIB berjaya menumpaskan satu sindiket yang
membabitkan 250 anggota polis yang menerima bayaran di
antara S$5 hingga $10 setiap bulan daripada tuan punya lori
yang mengecat warna khas di dinding lori mereka. Tuan punya lori yang enggan membuat bayaran itu akan kerap
diganggu dan diberikan saman .
Pegawai kastam menerima wang sogok sebagai imbuhan untuk
mempercepatkan pemeriksaan ke atas kenderaan yang membawa
barangan lari-cukai. Pegawai yang bertugas di Pusat
Bekalan (jabatan perolehan kerajaan) membocorkan maklumat
mengenai harga tender kerana mereka disogok. Pegawai di
jabatan impot dan eksport menerima wang sogok untuk
mempercepatkan pengeluaran permit. Para kontraktor
menyogok kerani kawasan tapak untuk memudahkan kerja
menanam cerucuk. Pekerja awam yang mengangkut sampah di
upah oleh pekedai dan para penghuni rumah perumahan
untuk mengangkut sampah sarap mereka. Pengetua dan
guru-guru sekolah di sekolah Cina menerima komisyen daripada pembekal peralatan. Kebijaksanaan manusia memang
tidak ada hadnya dalam menyalahgunakan kuasa dan kepintaran
untuk kepentingan dirinya.
Memang tidak susah untuk membasmikan kumpulan haram itu.
Tetapi, kisah penyelewengan yang berlaku secara sendirian
adalah lebih sukar untuk dikesan. Apabila terserempak pun,
selalunya ia terpaksa di abaikan.
Diterjemahkan oleh -MT-
